بارها صحنه هند عمد سوآرز را در بازی دیشب غنا-اروگوئه دیدم! چیزی در این صحنه هست که می شود فراتر از فوتبال آنرا تحلیل کرد! در دقیقه 120 یک بازی مرگ و زندگی که یک طرف مقابلت یک تیم آفریقائیست که برای رفتن بین 4 تیم برتر جهان همه آفریقا پشتش ایستاده است. جلوی دروازه ای ایستاده ای که تنها راهت برای جلوگیری از گل ؛ استفاده از دستهاست. از نظر فنی قطعا میدانی که این کار خطاست! اما یک چیزی به تو این امید را میدهد که این کار را انجام دهی! شاید داور ندید! شاید پنالتی نگرفت! شاید گل نشد! هر چه باشد بدتر از گل قطعی در دقیقه 120 نیست! بنابراین میشود آنچه شد!
بقیه قضایا را هم که دیدید! جدای از فوتبال و جریانات آن، معجزه امید این وسط اتفاق افتاده. در واقع اگر این خطا و آن پنالتی میانه بازی بود چندان خاص نبود! مسئله این است که ان هند عمد ، مسیر تاریخ را عوض کرد!!! اگر ان هند عمد نبود حالا غنا و همه آفریقا در مرحله بعد بود! اما درست وقتی که بنظر میرسد، همه چیز تمام است، جانت را و راهت را با یک هند عمد در لحظه ای که دیگر از حریفت کاری ساخته نیست انجام میدهی، به این امید که از این ستون تا ان ستون فرج است! آنهم چه فرجی!!!
البته این از دید یک طرف ماجراست! قطعا طرف مقابل تحلیل دیگری دارد!
بقیه قضایا را هم که دیدید! جدای از فوتبال و جریانات آن، معجزه امید این وسط اتفاق افتاده. در واقع اگر این خطا و آن پنالتی میانه بازی بود چندان خاص نبود! مسئله این است که ان هند عمد ، مسیر تاریخ را عوض کرد!!! اگر ان هند عمد نبود حالا غنا و همه آفریقا در مرحله بعد بود! اما درست وقتی که بنظر میرسد، همه چیز تمام است، جانت را و راهت را با یک هند عمد در لحظه ای که دیگر از حریفت کاری ساخته نیست انجام میدهی، به این امید که از این ستون تا ان ستون فرج است! آنهم چه فرجی!!!
البته این از دید یک طرف ماجراست! قطعا طرف مقابل تحلیل دیگری دارد!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر