انگار بعضی از دوستانمان، دیرتر از بقیه می پذیرند که ما رشد و تغییر کرده ایم
انگار بعضی از دوستانمان، میخواهند سایه ای از گذشته ما باشند تا راهی برای آینده
انگار بعضی از دوستانمان، ترجیح میدهند قضاوتهایشان در مورد ما درست در بیاید
تا اینکه با تغییرات بزرگ خوب در اطراف ما شگفت زده شوند
انگار بعضی دوستانمان
با دیدن رشد و پیشرفت و امید ما به آینده
خودشان را متهم به تنبلی و بی تفاوتی میبینند
و دلسوزانه میکوشند که ثابت کنند امید و رشد و پیشرفت، حتی اگر دروغ هم نباشد
لااقل ساده لوحی است
البته شاید جمله های بالا درست نیستند
آنها دوستان ما نیستند
آنها امروز، آشنایانی هستند که تاریخ انقضایشان را فراموش کردهایم
وایزبلومن
(به نقل از محمدرضا شعبانعلی)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر